موسیقی راک چیست؟

موسیقی راک چیست؟ پاسخ به این سوال دشوارتر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می رسد. بسیاری از نویسندگان به این سؤال به طور کلی پاسخ داده اند و آن را همچنان در هاله ای از ابهام قرار داده اند. در اینجا هم قرار نیست به طور مفصل به این سوال پاسخ دهیم، اما سعی می کنیم نکاتی را در مورد این نوع موسیقی بیان کنیم. ابتدا به یاد داشته باشید که گوش دادن به یک قطعه و دسته بندی آن بسیار آسان تر از توصیف آن است. برای دانلود آهنگ خارجی با موزیک باران همراه باشیذ.

تقریباً همه در جامعه امروزی با گوش دادن می توانند بفهمند که آهنگی راک است یا نه. به نظر نگارنده در تعریف موسیقی راک سه نکته وجود دارد.

موسیقی راک یک پدیده فرهنگی، یک سبک موسیقی و یک فرم خاص است. اما هیچ یک از این عوامل به تنهایی برای توصیف موسیقی راک کافی نیست. موسیقی راک ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ جوانان دارد و سعی در تداوم جوانی دارد.

در واقع می توان گفت که موسیقی راک راهی برای بیان پرستش فرهنگ ما از جوانان است. شولتز و دستیارش معتقدند که راک «سرودی دراماتیک از مشارکت نوجوانان است که سرشار از تجربیات عمیق از باورها، ارزش‌ها و فعالیت‌های نوجوانان است». شولتز در اینجا به جنبه های جامعه شناختی راک اشاره می کند. با این حال، موسیقی راک به همین جا ختم نمی شود. همانطور که آنها اشاره می کنند، راک را می توان به عنوان یک ژانر موسیقی نیز تعریف کرد.

در واقع، این جنبه از مفهوم سنگ قابل تعریف نیست. اول از همه، موسیقی راک سبک خاص خود را دارد که از عناصر مختلفی مانند: تأثیر، عمق احساسات (تأثیرپذیری از بلوز)، صداهای خاص (مانند صدای تیز انسان، گیتار الکتریک و درام) و ادراک خاصی ناشی می شود. رویکرد من به موسیقی راک به عنوان یک نوازنده بسیار متفاوت از رویکرد من به موسیقی جاز، کانتری یا کلاسیک است.

این تفاوت را می توان در حال و هوای ریتم ها، تنظیم تونال، ویبراتو و تون هایی که استفاده می کنم احساس کرد. نکته جالب این است که وقتی کسی سعی می کند موسیقی راک را به روشی غیر معتبر پخش کند، نوازنده (و حتی طرفداران موسیقی راک) بلافاصله متوجه این موضوع می شوند. "واکشی" مورد بحث چیزی نیست که بتوان با دانش نشانه گذاری سنتی به دست آورد. این مفهوم شبیه به گفته بیل ادگار در مورد موسیقی جاز است. در واقعیت، موسیقی فقط یک سبک نوازندگی است و بنابراین "نت ها اهمیت زیادی ندارند مگر اینکه نوازنده واقعاً فقط یک نوازنده باشد." این در مورد موسیقی راک نیز صادق است.

موسیقی راک علاوه بر یک سبک خاص، فرم یا ساختار خاص خود را نیز دارد. اندرو چستر در مقاله عالی خود تمایز روشنی را بین "اشکال گسترده آهنگسازی" که موسیقی کلاسیک غربی عمدتاً به آنها پایبند است و "توسعه عمدی" قائل می شود. چستر توضیح می‌دهد که اگرچه موسیقی راک دارای فرم‌هایی بود که از حالت‌های گسترده پیروی می‌کردند (مانند سایر موسیقی‌های غیر اروپایی)، توسعه آن عمدی بود.

چستر توضیح می دهد که در پیشرفت بسط، «تم، تنوع، کنترپوان، تونالیته سازهایی هستند که به طور همزمان و در طول زمان (موازی) از هسته های موسیقی اصلی بیرون می آیند. بنابراین، پیچیدگی حاصل حاصل ترکیبی از عناصر ساده است که در این موجودیت پیچیده ثابت و متمایز می‌مانند. به زبان ساده، موسیقی با ترکیب هنرمندانه عناصر کوچک به روش های هیجان انگیز، علاقه مخاطب را جلب می کند.